آنکل یا جیمز مک‌براید یکی از معدود شخصیت‌هایی به حساب می‌آید که در تمام چهار دوره‌ی زمانی بازی Red Dead Redemption 2 حضور دارد.
این پیرمرد، یکی از اعضای بند تبهکاری داچ وان در لیند است که در انتها با جان مارستون زندگی می‌کند. او که از ابتدای داستان در بازی ظاهر می‌شود، تا پایان آن در تمام مسیر حضور دارد. حقیقت این است که بازی محبوب Red Dead redemption 2، شخصیت آنکل را یک ساده‌لوح دوست‌داشتنی نشان می‌دهد. با این حال، او برای اعضای بند حکم یک تکیه‌گاه را دارد و لحن آرام و مهربانی خود را تا لحظه‌ی آخر حفظ می‌کند.
به عنوانی یکی از افراد قدیمی‌تر یک گروه گنگستری، آنکل پیوندهای مستحکمی را با بیشتر اعضای گروه داچ دارد؛ حتی اگر قرار باشد آن‌ها به خشکی و بداخلاقی بیل ویلیامسون باشند. وی رفاقت عمیقی با آرتور مورگان داشت و یکی از شوخی‌های متعددی که بین این دو رد و بدل می‌گردد، گرچه در ابتدا خنده‌دار به نظر می‌رسد، اما بعدتر به حقیقتی ترسناک بدل می‌گردد.
اگر بازی Red Dead Redemption 2 را تجربه کرده باشید، حتما متوجه شده‌اید که آرتور و آنکل زیاد با یکدیگر کل کل می‌کنند. یک بار که آرتور در رابطه با سن شخصیت آنکل با او شوخی می‌کند، آنکل با خنده پاسخ می‌دهد: “من از همه‌ی شما بیشتر عمر خواهم کرد”.
اصلا بعید نیست که این مزاح را بشنوید، از وقایع بازی اول سری هم باخبر باشید، اما متوجه روابط داستانی بین دو بازی نشوید. هرچه که باشد، آنکل حتی در Red Dead Redemption 2 هم از اشخاص مسن به حساب می‌آید و معمولا افراد مسن این مزاح را با جوان‌ترها می‌کنند که “تا حلوای شما را نخورم نمی‌میرم”. با این حال، نکته‌ی جالب میزان صحت این گفته است. بسیاری از شخصیت‌های گروه داچ، در بازی Red Dead Redemption 2 می‌میرند و بسیاری از آن‌ها هم بعدتر و در بازی اول جان خود را از دست می‌دهند.
تعداد کمی از شخصیت‌های Red Dead Redemption 2 جان سالم به در برده و از آن زندگی قانون‌شکنانه زنده بیرون می‌آیند. شخصیت‌های آرتور، بیل، خاویر، داچ، هوزیا و بسیاری دیگر از اعضای گروه گنگستری، پیش از آنکل می‌میرند. در حقیقت وقتی به افرادی نگاه می‌کنیم که می‌دانیم مرگ آن‌ها قطعی است، آنکل از همه‌ی کسانی که به خاطر ارتباط با داچ کشته می‌شوند بیشتر عمر می‌کند. فقط جان مارستون دیرتر از آنکل می‌میرد که او هم تنها به فاصله‌ی چند دقیقه جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند!
در مرگ آنکل، درست همان رستگاری‌ای وجود دارد که زندگی آرتور مورگان و جان مارستون بدان ختم می‌شود؛ آرتور متوجه می‌شود که زندگی او و بند داچ تا چه اندازه دچار شرایط نامناسبی شده است؛ بنابراین تلاش می‌کند تا پیش از آنکه خیلی دیر شود، داچ را برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع متقاعد کند. او به طور همزمان از نجات جان مارستون و خانواده‌اش هم اطمینان حاصل می‌کند.
در همین حین، وقتی که جان می‌میرد (آخرین دشمنی که باید نابود شود) دولت دیگر دنبال اَبگیل یا پسرش جک نمی‌رود. مارستون هم که می‌داند راه نجاتی نخواهد داشت و با توجه به آخرین صحبت‌های داچ در Red Dead Redemption 1، می‌داند که سرانجام چنین روزی فرا خواهد رسید، جانش را می‌دهد تا خانواده‌اش فرصت زندگی داشته باشد.
همان‌طور که احتمالا همه‌ی شما می‌دانید، جک از هریک از نام‌هایی که پیش از این آمد درسی را آموخته و چیزی را به ارث برده است. از این رو به نظر می‌رسد که این چرخه را تکرار کند. بله، پسر عجیب و غریبی است، اما انتقام مارستون، مورگان و همه‌ی اعضای گروه گنگستری داچ وان در لیند من جمله آنکل را می‌گیرد. مرگ شخصیت آنکل، تقلیدی از مرگ آرتور مورگان و جان مارستون است؛ چراکه آنکل هم با این امید جان می‌دهد که مارستون و خانواده‌اش نجات پیدا کنند.
هرچه که باشد، همین جزئیات کوچک است که سبک بازی Red Dead Redemption 2 در روایت طولانی داستان‌ها را به گنجی حقیقی در صنعت ویدئو گیم تبدیل می‌کند.
