چرا پلی استیشن 5 نوآورانه‌ترین کنسول سونی پس از PS1 است

جدیدترین کنسول سونی یعنی پلی استیشن 5، می‌تواند متحول کننده‌ترین و مبتکرانه‌ترین پلی‌استیشنی باشد که غول ژاپنی پس از پلی‌استیشن 1 تولید کرده است.

در واقع پلی‌استیشن 5 ممکن است بهترین پلی‌استیشن از زمان اولین کنسول سونی باشد. همچنین این کنسول احتمالا کمیاب‌ترین پلی‌استیشن تاریخ نیز هست، البته پیدا کردن پلی‌استیشن 2 نیز در برخی نقاط جهان هنگام عرضه بسیار سخت بود. با وجود این که پلی‌استیشن 5 این روزها سخت به دست می‌آید، این کنسول فروش بسیار خوبی داشته است.

به اعتقاد برخی، پلی‌استیشن 5 بهترین کنسول سونی پس از پلی‌استیشن 1 و بهتر از پلی‌استیشن 2، پلی‌استیشن 3 و پلی‌استیشن 4 است. دلایل زیادی برای این اعتقاد وجود دارد، اما در اصل، همه چیز مربوط به ریشه‌های سونی و ردپای منحصر به فردی است که این غول ژاپنی بر روی فناوری و طراحی این کنسول قرار داده است.

پلی‌استیشن 1 در 3 دسامبر 1994 (۱۲ آذر ۱۳۷۳) در ژاپن عرضه شد و 9 ماه بعد وارد آمریکای شمالی و اروپا شد. این کنسول دارای یک پردازنده‌ی 32 بیتی، 2 مگابایت رم و 1 مگابایت VRAM بود که بر اساس استانداردهای امروز اعداد ناچیزی به حساب می‌آیند، اما در زمان خود و اواسط دهه‌ی 1990، به معنای واقعی کلمه مشخصات انقلابی‌ای به حساب می‌آمدند.

این کنسول با پشت سر گذاشتن دوران 16 بیتی Mario و Sonic و راه اندازی یک استاندارد گرافیکی جدید، تغییر قابل توجهی را ارائه داد. پلی‌استیشن 1 با یک دیسک دمو عرضه شد که قدرت سه بعدی خود را به نمایش می‌گذاشت و به شما این امکان را می‌داد که یک دایناسور در حال راه رفتن را مشاهده کنید و دوربین را به اطراف حرکت دهید تا آن را در شکوه کامل چند ضلعی خود ببینید. دایناسوری که از طریق Astro’s Playroom در پلی‌استیشن 5 نیز ظاهر شد.

بعدها، بازی‌هایی مانند Tekken 3، Gran Turismo و Final Fantasy 8 گیمرهای دهه‌ی 90 را با واقع گرایی و عمق خود شگفت زده کردند، در حالی که Lara Croft یک نسل کامل را مجذوب خود کرد. اما در واقع ما اینجا نیستیم که در مورد بازی‌ها صحبت کنیم؛ چرا که اگر بخواهیم پلی‌استیشن‌ها را بر اساس نرم‌افزار آن‌ها رتبه‌بندی کنیم، احتمالاً باید جایگاه اول را به پلی‌استیشن 2 به دلیل ترکیب بی‌نظیر کیفیت و کمیت در مجموعه بازی‌های آن بدهیم.

در عوض، ما اینجا هستیم تا در مورد سخت افزار صحبت کنیم و باید بگوییم که پلی‌استیشن 5 نوآورانه‌ترین سخت افزاری است که سونی از زمان اولین کنسول خود عرضه کرده است. اولین نمونه از نوآوری در پلی‌استیشن 5، کنترلر آن است که نباید آن را نادیده گرفت. به هر حال کنترلر تنها راه ارتباط شما با تصاویری که روی صفحه می‌بینید، است.

کنسول پلی‌استیشن 2 دارای یک کنترلر با فناوری Rumble (سیستمی برای ایجاد ویبره در کنترلر) بود، که این فناوری در پلی‌استیشن 1 نیز وجود داشت. کنترلر پلی‌استیشن 3، SIXAXIS را اضافه کرد و بی‌سیم بود. کنترلر پلی‌استیشن 4 بهبودهایی را تجربه کرد، اما همچنان نشان‌دهنده‌ی ارتقای تدریجی DNA اولین دوال‌شاک که در سال 1997 ساخته شد، بود.

دوال‌سنس (DualSense) یا به عبارتی تکامل پلی‌استیشن 5 از دوال‌شاک، با ویژگی‌های جدید خود مانند Haptic Feedback و Adaptive Triggers نشان دهنده‌ی یک نوآوری واقعی است. جزئیات و تنوع بازخورد از طریق دوال‌سنس واقعا جالب توجه هستند. چنان که اکنون در Gran Turismo Sport می‌توانید با استفاده از این کنترلر، وزن ماشین‌ها، توزیع تعادل و بافت سطوح مختلف جاده را از طریق دستان خود احساس کنید.

Astro’s Playroom، یک نسخه‌ی نمایشی برجسته برای نشان دادن توانایی‌های دوال‌سنس است که به شما امکان می‌دهد قطرات باران را روی سر Astro، فرو رفتن پاهای او در گل و لای یا صیقلی بودن فولاد هنگام غلتیدن روی آن را احساس کنید. در واقع این کنترلر با استفاده از یک ترفند جالب شما را فریب می‌دهد. مثلا هنگامی که Astrobot از یک سطح صاف به سطحی از فولاد می‌پرد، می‌توانید این تغییر سطح را کاملا حس کنید، که این حس تنها به دلیل شدت لرزش نیست، بلکه در صدایی است که کنترلر از خود منتشر می‌کند. این صدا و لرزش مغز را طوری فریب می‌دهند که حس لمس کردن یک سطح پولادین را درک کند.

بهبودهای صوتی نیز بخش بزرگی از جذابیت‌های پلی‌استیشن 5 هستند. صدا در این کنسول از طریق بلندگوهای تلویزیون یا هدست، نه تنها با دامنه‌ی داینامیکی بیشتر و ترکیب صدای فراگیرتر، بلکه با ایده‌های جدید مانند صدای سه بعدی نسبت به نسل قبلی خود یعنی پلی‌استیشن 4 برتر است. البته با توجه به این که سونی شرکتی است که Walkman را ساخته و تا به امروز سیستم‌های صوتی و هدفون‌های تحسین شده‌ای را تولید می‌کند، انتظار می‌رفت که این تغییرات خیلی زودتر از این‌ها اعمال شوند.

پلی‌استیشن 1 به سونی کمک کرد تا به اوج خود برسد. زمانی در دهه‌ی 1990 و اوایل دهه‌ی 2000 بود که به نظر می‌رسید سونی جذاب‌ترین برند جهان است. از تلویزیون‌های Trinitron خود با صفحه‌های کاملا تخت گرفته تا پخش کننده‌های سی دی G-Shock و نوآوری‌هایی مانند MiniDisc و سگ رباتیک Aibo، سونی به دلیل رویکرد خلاقانه و در عین حال جالب خود در طراحی و نوآوری‌های فنی شناخته شده بود. در واقع پلی‌استیشن نشان دهنده‌ی این بود که سونی از آزمون و خطا گریزی ندارد.

پلی‌استیشن 2 بسیار قدرتمندتر از برادر بزرگترش بود، اما به نظر می‌رسید که با یک طرح رنگ مشکی و طراحی پیچیده کمی زودتر از حد انتظار به بلوغ رسیده است. پلی‌استیشن 3 نیز یک کنسول بزرگ با یک سی‌ پی‌ یوی ناامید کننده بود که منجر به اجرای نه چندان جالب برخی بازی‌ها می‌شد. پلی‌استیشن 4 توانمند بود، اما بیشتر شبیه به یک پلی‌استیشن 3 اصلاح شده بود تا یک جهش بزرگ. جدا از چشم انداز و بازی‌ها، این کنسول پلی‌استیشن 5 است که بیشتر از نسل قبلی خود، طرفداران و جامعه‌ی گیمینگ را به وجد می‌آورد.

ورود به بازی‌ها با SSD پرسرعت، صدای فراگیر، و کنترلر انقلابی دوال‌سنس، پلی‌استیشن 5 را تبدیل به متحول شده‌ترین پلی‌استیشن برای مدت طولانی می‌کند. از زمانی که پلی‌استیشن 1 با ورود خود آرایش اتاق‌های نشیمن را تغییر داد و کنسول‌ها را به فضای اصلی‌تری از زندگی عادی منتقل کرد، سونی به بخش کنسول‌های خود که سود زیادی برای این شرکت به همراه داشته است، اهمیت بیشتری داد.

به نظر می‌رسید که سونی برای مدتی سرگرمی را فراموش کرد و بیشتر روی سرگرمی‌‌های چند رسانه‌ای (پلی‌استیشن 2) و قدرت خالص (پلی‌استیشن 3) تمرکز کرد. پس از آن، پلی‌استیشن 4 مانند رویکردی ساده‌تر برای سونی بود، که توسعه‌ی کنسول را برای آن‌ها آسان‌تر کرد، اما همزمان، خلاقیت را که بخشی حذف نشدنی از این شرکت است، کنار گذاشت. اکنون به نظر می‌رسد که پلی‌استیشن 5، روح عجیب و غریب و نوآورانه‌ای که برای اولین بار در پلی‌استیشن 1 دیده شده بود را دوباره زنده کرده است.

سونی همیشه به رسانه‌های فراتر از بازی‌های ویدیویی علاقه‌مند بوده است. چنان که پلی‌استیشن 1 قابلیت پخش سی دی‌، پلی‌استیشن 2 دی وی دی و پلی‌استیشن 3 توانایی پخش بلو ری‌ها را داشت. اما انگار پلی‌استیشن 5 نشان می‌دهد که سونی دوباره به این ایده متصل شده است که این کنسول در درجه‌ی اول، یک ایستگاه برای بازی (Station for Play) است. دستگاهی که برای سرگرمی و بازی ساخته شده و بیش از هر زمان دیگری سیگنال‌های جدیدی را به پلیرها ارسال و آن‌ها را در نوآوری‌های سخت افزاری غوطه‌ور می‌کند.

نظر شما در این باره چیست؟ آیا سونی با نوآوری‌های خود در پلی‌استیشن 5، قدمی رو به جلو برداشته است؟