غرق در گِل | بررسی بازی Dirt 5

کدمسترز را همیشه به عنوان استودیویی می‌شناسیم که ساخت بازی‌های ریسینگ استاد است، یعنی با استودیو و تیمی طرف هستیم که متخصص ساخت بازی‌های مسابقه‌ای است. چه این بازی یک تجربه‌ای سخت و طاقت‌فرسا مثل Dirt Rally 2.0 باشد و چه بازی مهجور و سرگرم‌کننده‌ای مثل Onrush! کدمسترز کارش را بلد است. Dirt اما گل سرسبد آن‌هاست. مجموعه‌ای که حالا شامل هشت عنوان متفاوت است و طرفداران زیادی دارد.

همزمان با اتشار کنسول‌های جدید، بازی جدید مجموعه تحت عنوان Dirt 5 از راه رسید. بعد از موفقیت همه جانبه‌ی Dirt 4 و بعد از آن Dirt Rally 2.0 کدمسترز کار سختی در مقابل خود داشت. وظیفه‌ی ساخت یک بازی سرگرم‌کننده و خوش‌ساخت، که نتوان برچسب تکراری بر آن زد. اما آیا در انجام این کار موفق بوده؟ پاسخ قاطعی برای این پرسش وجود ندارد ولی با مطالعه‌ی این بررسی، احتمالا به پاسخ قانع‌کننده‌ای خواهید رسید. همراه بازی‌نما باشید.

برف، آب و خاک

اجازه دهید تا قبل از هرچیز به جلوه‌های بصری بازی اشاره کنم. بازی گرافیک زیبایی دارد. پیست‌ها و کشور‌های میزبانشان همگی با جزئیات و به زیبایی طراحی شده‌اند. با تغییر زمان و حرکت خورشید از این زیبایی کم نمی‌شود و تنها شکل آن است که عوض می‌شود. نور مستقیم خورشید جایش را به چراغ‌هایی می‌دهد که پیست را به حد نیاز برایتان روشن می‌کند.

تغییرات آب و هوا هم جلوه‌های خاص خودش را دارد. بارها پیش می‌آید که مسابقه‌ای را زیر تابش آفتاب آغاز می‌کنید و آن را در حالی به اتمام می‌رسانید که برف تمام محیط را سفید و دید را تا حد زیادی محدود کرده؛ یا ممکن است زیر بارش باران و در میان گل و لای ناشی از آن وارد مسابقه شوید و در حالی که ماشینتان از گل پوشیده شده و آفتاب هم آن را خشک کرده از خط پایان عبور کنید. این تغییرات آب و هوایی و تغییرات شب و روز، گذشته از تغییرات ظاهری، مستقیماً روی گیم‌پلی نیز تاثیر می‌گذارند که جلوتر آن را شرح خواهم دارد.

نکته‌ای که می‌تواند ناامیدکننده باشد، شکل اجرای این تغییرات است. در Dirt 5 ما شاهد تغییرات پویای آب و هوایی نیستیم. بلکه ترتیب و سرعت این تغییرات از پیش تعیین شده است. یعنی اگر یکی از مراحل بازی را صد بار اجرا کنید، در هر نوبت از آن صدبار، دقیقا در یک نقطه‌ی مشخص باران می‌گیرد، در نقطه‌ی مشخصی باران قطع می‌شود، خورشید با سرعت مشخصی طلوع یا غروب می‌کند و… . این تغییرات همگی از قبل تعیین شده‌اند و گاهی بسیار آزاردهنده می‌شوند. به طور مثال ممکن است در مسابقه‌ای هم شاهد طلوع خورشید باشید و هم غروب آن؛ آن هم در مسابقه‌ای که فقط ۵ دقیقه طول کشیده است! این شکل از اتفاقات با اینکه در راستای ساختار گیم‌پلی بازی طراحی شده‌اند ولی می‌توانند برای عده‌ای مانند نگارنده‌ی این متن، ناامیدکننده باشد.

بازی روی کنسول‌ها دارای تنظیمات گرافیکی است که به شما اجازه می‌دهد بازی را با کیفیت بصری بالا و نرخ فریم ۳۰ تجربه کنید، یا قید بخشی از بافت‌ها را بزنید و به نرخ فریم ۶۰ برسید.  این عدد در کنسول‌های نسل نهم به ۱۲۰ هم می‌رسد. مشکلی که در کنسول‌های پایه‌ی نسل هشتم به چشم می‌خورد، عدم ثبات نرخ فریم در این حالت است. وقتی مشغول تجربه‌ی بازی روی یکی از کنسول‌های پایه نسل هشتم باشید، متوجه تغییر فریم‌ریت بازی در لحظات مشخصی خواهید شد. این موضوع گذشته از اختلالی که در تمرکز روی مسابقه ایجاد می‌کند، ممکن است باعث ایجاد خستگی و حتی آسیب به چشم‌های حساس شود.

لذت‌بخش، اما بدون چالش

اما مهم‌ترین بخش یک بازی مسابقه‌ای گیم‌پلی آن است. گیم‌پلی Dirt 5 همانی است که باید باشد. یک بازی مسابقه‌ای آرکید که برای همه در دسترس است. ولی نکته‌ی قابل اشاره در این بخش سادگی بیش از حد گیم‌پلی است. بازی در درجه‌ی سختی معمولی تقریبا چالشی برای بازیکن ندارد. در تمام مراحل به سادگی پیروز می‌شوید و با دریافت امتیاز بالا، به سراغ مرحله‌ی بعد می‌روید. بازی در حالت “بسیار سخت” است که بالاخره چالشی برای ارائه دارد و واقعا برای پیروزی باید به شناخت خوبی از خودرو و پیست رسیده باشید.

البته همیشه می‌توانید در بخش آنلاین به رقابت با بازیکنان دیگر بروید و از مسابقه با هوش انسانی نهایت لذت را ببرید.

در ابتدای متن نوشتم که آب و هوا تاثیر مستقیمی روی گیم‌پلی دارد. هر پیست می‌تواند به واسطه‌ی تغییرات آب و هوا، تجربه‌های متفاوتی را برای بازیکن رقم بزند. برف و باران هرکدام به شکلی محیط را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند، همچنین جنس مسیر هم در این تغییرات مهم است، تاثیری که وجود برف روی آسفالت می‌گذارد بسیار متفاوت از تاثیری است که روی زمین‌های پر از سنگ و خاک کوهستانی می‌گذارد.

این موضوع در کنار کلاس‌های متنوعی که برای خودروها تعیین شده، می‌تواند ساعات سرگرم‌کنندگی بازی را بسیار بالا ببرد. همچنین این پیست‌ها بعد از عبور از هر فصل، کمی گسترش پیدا می‌کنند تا بازی همیشه چیز جدیدی برای ارائه داشته باشد.

همچنین در بازی بخشی تحت عنوان Playground وجود دارد که به بازیکنان امکان ساخت زمین‌های بازی کاملا منحصربه‌فرد و اشتراک آن‌ها با دیگر بازیکنان را می‌دهد. می‌توانید ساعت‌ها وقت برای ساخت پیست‌های متفاوت صرف کنید و در ادامه از اجرای انواع حرکات محیرالعقول و نمایشی در پیست‌هایی که ساخته‌اید و یا دیگران طراحی کرده‌اند لذت ببرید. این بخش می‌تواند ساعت‌ها سرگرمی برای بازیکن به ارمغان بیاورد.

همچینین می‌توانید خودروهایتان را شخصی‌سازی کنید که این قابلیت به تغییر رنگ و اعمال چند طرح و استیکر خلاصه می‌شود. نکته‌ای که بودنش بهتر از نبود آن است و نمی‌توان ایراد خاصی به آن گرفت.

اصطکاک لاستیک و یخ

صداگذاری بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارد. صدای خودروها منحصر به فرد است و افکت‌های صوتی تصادفات، اصطکاک لاستیک با سطوح مختلف به خوبی اجرا شده. از طرفی، موسیقی‌های بازی وجود دارد که به شکل عجیبی فراموش شدنی هستند، به قدری فراموش‌شدنی که ممکن است بعد از گذشت چند ساعت متوجه وجود آن‌ها شوید! البته این به معنی کم بودن تعداد قطعات موجود برای بازی نیست.

همچنین سازندگان برای شما پادکست تدارک دیده‌اند. بله، پادکست‌هایی در زمان‌هایی متفاوت که به مرور در منوی اصلی موجود می‌شوند و قابل شنیدن هستند.

تجربه‌ی صوتی بازی به حدی است که احساس کمبودی نکنید، ولی خب نه تعداد قطعات زیاد است و نه همان قطعات انتخاب شده طوری هستند که به یادتان بمانند و هیجان قبل و بعد از مسابقات را افزایش دهند.

برای همه

کدمسترز با Dirt 5 به همان فرمول همیشگی برگشت، شبیه‌سازی مسابقات رانندگی به شکل آرکید و قابل دسترس برای همه‌ی بازیکنان. در این بازی همه‌چیز استاندارد است ولی عالی نیست. خودروها متنوع هستند ولی زیاد نیستند، موسیقی‌های بازی صرفا حضور دارند و…

همانطور که در ابتدای متن خواندید، نمی‌توان Dirt 5 را به شکلی قاطع به کسی پیشنهاد کرد، همانطوری که نمی‌توان عدم تجربه‌ی آن را پیشنهاد کرد.

اگر از نسخه‌های قبلی مجموعه لذت برده‌اید، حتما از بازی پنجم هم لذت می‌برید، اگر به بازی‌های مسابقه‌ای علاقه دارید و به دنبال چالش خاصی هم نیستید، باز هم از Dirt 5 لذت می‌برید، ولی اگر به دنبال یک تجربه‌ی چالش‌برانگیز هستید، بهتر است به سراغ همان Dirt Rally 2.0 بروید.